Siedzę sama. Tęskno mi. Potrzebuję Cię obok. Na chwilę, na krótki moment. Powiedziałabym Ci tylko jak Cię kocham, przytuliłabym, pocałowała. Na krótką chwilę chcę czuć twoją obecność. Nie macie pojęcia jaki on jest wyjątkowy, cudowny.. kochany. Tak, jest bardzo kochany. I przystojny.. chociaż czasem mi w to nie wierzy. Ciekawe czemu. Lubi ryż i makaron, nie przepada za cynamonem. Lubi jesć ze mna lody ! *.* I dla o mnie jak nikt inny. Kocham Cie skarbie. <3 Bartek.
A tu coś dla was:
Nie tęsknisz do końca za Nim samym. Tęsknisz bardziej za tym jak było. Tęsknisz za sms’ami na dobranoc, do których się przyzwyczaiłaś. Tęsknisz za tym, by ktoś zapytał jak Ci minął dzień. Tęsknisz za tym, że zawsze starał się wywołać uśmiech na Twojej twarzy. Przytakujesz, prawda? To dodam jeszcze jedno. Tęsknisz za tym, by być komuś potrzebna, za tym by Twoje osoba zajmowała myśli kogoś, za tym by w końcu być dla kogoś ważna. Skąd wiem? Też za tym tęsknie.
Czuję, że mogłabym przetrwać całe to piekło, tylko po to by móc trzymać Cię za rękę.
Chodź pokażę Ci
Jak bardzo chcę byś był.
Czuję, że umieram z samotności, z miłości, z rozpaczy, z nienawiści – ze wszystkiego, co może mi zaoferować ten świat.
Powiedz mi jeszcze. Co tam, u Ciebie, opowiedz dokładnie, ze szczegółami. Bo tęsknię.
Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą?
Kłopot z myśleniem polega na tym, że jak już raz zaczniesz, nie możesz przestać.
W tęsknieniu za kimś nie chodzi o czas, który minął od kiedy ostatnim razem się widzieliście, czy rozmawialiście. Chodzi o te momenty kiedy robiąc coś zdajesz sobie sprawę, jak bardzo chciałabyś, by ta osoba była teraz przy Tobie.
Nauczyłam się zabijać tęsknotę, podduszam ją, ale czasem brakuje mi sił i wyrywa się, uwalnia, zaczyna oddychać. Odwdzięcza mi się, kiedy nabiera sił, powala mnie na kolana atakując moją głowę, ściskając mi serce.
